၁ ထို့နောက်တွင် ဘုရားသခင်သည် အာဗြဟံကိုစမ်းသပ်တော်မူ၏။ ကိုယ်တော်က “အာဗြဟံ”ဟု ခေါ်တော်မူလျှင် အာဗြဟံက “အကျွန်ုပ်ရှိပါ၏”ဟု ပြန်လျှောက်၏။ ၂ ကိုယ်တော်ကလည်း “သင်၏သား၊ သင်ချစ်သော သင်၏တစ်ဦးတည်းသောသား ဣဇက်ကိုခေါ်၍ မောရိပြည်သို့သွားလော့။ ထိုအရပ်၌ သင့်အားငါပြမည့်တောင်တစ်လုံးပေါ်တွင် သူ့ကိုမီးရှို့ရာယဇ်အဖြစ် ပူဇော်လော့”ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ၃ အာဗြဟံသည် နံနက်စောစောထ၍ မြည်းပေါ်ကုန်းနှီးတင်ပြီးလျှင် သူ၏ငယ်သားနှစ်ယောက်နှင့်သူ၏သားဣဇက်ကို မိမိနှင့်အတူခေါ်၍ မီးရှို့ရာယဇ်အတွက်ထင်းကိုခွဲပြီးမှ ထ၍ မိမိအားဘုရားသခင်မိန့်တော်မူသောအရပ်သို့ သွားလေ၏။ ၄ သုံးရက်မြောက်သောနေ့၌ အာဗြဟံသည် မျှော်ကြည့်ရာ ထိုအရပ်ကို အဝေးမှမြင်လေ၏။ ၅ ထိုအခါ အာဗြဟံက မိမိငယ်သားတို့အား “သင်တို့သည် ဤအရပ်တွင် မြည်းနှင့်အတူနေခဲ့ကြလော့။ ငါနှင့်သူငယ်သည် ထိုအရပ်သို့သွား၍ ရှိခိုးကိုးကွယ်ခြင်းကိုပြုပြီးမှ သင်တို့ထံသို့ပြန်လာမည်”ဟု ဆို၏။ ၆ အာဗြဟံသည် မီးရှို့ရာယဇ်အတွက် ထင်းကိုယူ၍ မိမိသားဣဇက်အားထမ်းစေပြီးလျှင် မိမိလက်၌ မီးနှင့်ဓားကိုကိုင်ဆောင်လျက် သူတို့နှစ်ယောက် အတူတူဆက်သွားကြ၏။ ၇ ထိုအခါ ဣဇက်က “အဖေ”ဟု မိမိဖခင်အာဗြဟံကိုခေါ်လျှင် အာဗြဟံက “ပြောပါ ငါ့သား”ဟု ပြန်ပြောလေ၏။ ဣဇက်ကလည်း “ကြည့်ပါ။ မီးရှိ၏။ ထင်းလည်းရှိ၏။ မီးရှို့ရာယဇ်အတွက် သိုးသငယ်ကား အဘယ်မှာရှိသနည်း”ဟု မေးလေ၏။ ၈ အာဗြဟံကလည်း “ငါ့သား၊ ဘုရားသခင်ကိုယ်တော်တိုင် မီးရှို့ရာယဇ်အတွက် သိုးသငယ်ကိုအသင့်ပြင်ဆင်တော်မူလိမ့်မည်”ဟု ဆိုပြီးမှ သူတို့နှစ်ယောက်သည် အတူတူဆက်သွားကြ၏။ ၉ ဘုရားသခင်မိန့်တော်မူသောအရပ်သို့ရောက်သောအခါ အာဗြဟံသည် ထိုအရပ်တွင် ယဇ်ပလ္လင်ကိုတည်၍ ထင်းများကိုစီပြီးလျှင် မိမိသားဣဇက်ကိုချည်နှောင်လျက် ယဇ်ပလ္လင်အပေါ်ရှိ ထင်းများပေါ်တွင် သူ့ကိုတင်လေ၏။ ၁၀ ထို့နောက် အာဗြဟံသည် မိမိသားကိုသတ်ရန် လက်ကိုဆန့်၍ ဓားကိုယူလေ၏။ ၁၁ ထိုအခါ ထာဝရဘုရား၏ကောင်းကင်တမန်က “အာဗြဟံ၊ အာဗြဟံ”ဟု ကောင်းကင်မှခေါ်လျှင် အာဗြဟံက “အကျွန်ုပ်ရှိပါ၏”ဟု ပြန်လျှောက်၏။ ၁၂ ကောင်းကင်တမန်ကလည်း “သူငယ်အပေါ် လက်မရောက်စေနှင့်။ သူ့ကို ဘာမျှမပြုနှင့်။ အကြောင်းမူကား သင်သည် သင်၏သား၊ သင်၏တစ်ဦးတည်းသောသားကိုပင် ငါ့အားပူဇော်ရန်မငြင်းဆိုခဲ့သဖြင့် သင်သည် ဘုရားသခင်ကိုကြောက်ရွံ့ကြောင်း ယခု ငါသိပြီ”ဟု မြွက်ဆို၏။ ၁၃ အာဗြဟံသည် မျှော်ကြည့်လိုက်ရာ ချုံတော၌ဦးချိုငြိနေသော သိုးထီးတစ်ကောင်ကိုမြင်လေ၏။ ထိုအခါ အာဗြဟံသည် သွား၍ ထိုသိုးထီးကိုဖမ်းယူပြီးလျှင် မိမိသားအစား ၎င်းကိုမီးရှို့ရာယဇ်အဖြစ်ပူဇော်လေ၏။ ၁၄ ထိုအရပ်ကို “ထာဝရဘုရား ပြင်ဆင်တော်မူမည်”ဟူသောအမည်ဖြင့် အာဗြဟံခေါ်သည့်အတိုင်း ယနေ့တိုင်အောင် “ထာဝရဘုရား၏တောင်ပေါ်၌ ပြင်ဆင်ထားပေလိမ့်မည်”ဟု ဆိုလေ့ရှိ၏။ ၁၅ တစ်ဖန် ထာဝရဘုရား၏ကောင်းကင်တမန်သည် ကောင်းကင်မှနေ၍ အာဗြဟံကို ဒုတိယအကြိမ် ခေါ်ပြီးလျှင် ၁၆ “ထာဝရဘုရား၏မိန့်တော်မူချက်မှာ ဤသို့တည်း။ သင်သည် သင်၏သား၊ သင်၏တစ်ဦးတည်းသောသားကိုပင် ပူဇော်ရန်မငြင်းဆိုဘဲ ဤအမှုကိုပြုခဲ့သဖြင့် ငါသည် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတိုင်တည်၍ ကျိန်ဆိုသည်ကား ၁၇ ငါသည် သင့်ကို အမှန်ပင်ကောင်းချီးပေး၍ သင်၏အမျိုးအနွယ်ကို ကောင်းကင်ကြယ်နှင့်အမျှ၊ ပင်လယ်ကမ်းခြေရှိသဲပွင့်နှင့်အမျှ အလွန်များပြားစေမည်။ သင်၏အမျိုးအနွယ်သည် ရန်သူတို့၏မြို့တံခါးကို သိမ်းပိုက်လိမ့်မည်။ ၁၈ ကမ္ဘာမြေကြီးပေါ်ရှိလူမျိုးအပေါင်းတို့သည် သင်၏အမျိုးအနွယ်အားဖြင့် ကောင်းချီးမင်္ဂလာခံစားရကြလိမ့်မည်။ အကြောင်းမူကား သင်သည် ငါ့စကားကိုနားထောင်သောကြောင့်ဖြစ်၏”ဟု မြွက်ဆို၏။ ၁၉ ထို့နောက် အာဗြဟံသည် မိမိ၏ငယ်သားတို့ထံသို့ပြန်လာ၏။ ထိုအခါ သူတို့သည်ထ၍ ဗေရရှေဘအရပ်သို့ အတူတကွပြန်လာကြ၏။ အာဗြဟံသည် ဗေရရှေဘအရပ်၌ နေထိုင်လေ၏။
Scripture taken from the MYANMAR STANDARD BIBLE, Copyright © 2012 by GlobalBible Initiative, LLC. Used by permission. All rights reserved worldwide.